Sinds de komst van digitale fotografie is natuurfotografie steeds populairder geworden; Een camera met lange lens is bijna net zo gebruikelijk als een paar verrekijker rond de meeste natuurreservaten. Veel mensen gebruiken hun apparatuur om hun waarnemingen vast te leggen en maken zich misschien niet zo zorgen over de kwaliteit en samenstelling van hun beelden. Maar voor anderen begint de fotografie -bug te bijten en ze begonnen met het proberen enkele van de afbeeldingen na te streven die ze op sociale media en in tijdschriften zien. Het meest snel beseffen dat het krijgen van een fatsoenlijk imago niet zo eenvoudig is als het voor het eerst leek, zelfs met die dure DSLR en telelens.
In dit artikel zal ik onderzoeken hoe het begrijpen van de kijkhoek en het velddiepte kan leiden tot een onmiddellijke verbetering van uw resultaten. Ik hoop dat deze tips, en degenen die in toekomstige artikelen zullen volgen, je binnenkort zullen laten produceren van afbeeldingen die indruk op je vrienden zullen maken en thuis zullen zijn op de voorkant van een tijdschrift.
Maar voordat we in de technische kant van de dingen komen, is een van de belangrijkste dingen om te beseffen dat de telelens die je zojuist het huis hebt gemorteerd om te kopen niet genoeg is om geweldige foto's op zichzelf te garanderen. Je denkt misschien dat de 500 mm of 600 mm je onmiddellijk het bereik zal geven om het frame met de meeste onderwerpen te vullen, terwijl je voldoende afstand tussen je houdt en het loopt niet of vliegt niet weg, maar ik verzeker je dat het in de meeste omstandigheden heeft gewonnen 'T. Fieldcraft gebruiken om dichtbij te komen, is heel vaak de sleutel tot het creëren van een geweldig beeld zonder uw onderwerp te benadrukken of het gedrag ervan te wijzigen.
Foto: Bird Hide. Hides zijn geweldige plaatsen om vogels van dichtbij te observeren, maar hun verhoogde positie staat vaak niet toe dat de lage hoek die nodig is om intieme beelden te maken met een goede scheiding tussen onderwerp en achtergrond
Om een gedenkwaardig beeld te maken, moet de kijker ermee kunnen omgaan. In de meeste omstandigheden vereist dat een intieme verbinding, en de beste manier om dit te bereiken is om het camera -oog op het onderwerp te krijgen. Het nemen van beelden van steltlopers die in een verhuizelstop in de modder voeden, kan goed zijn om soorten te identificeren en vast te leggen wat je hebt gezien, maar meestal gaat het geen beeld met impact opleveren. Voor mensen als wadende vogels, watervogels en vele andere grondminnende soorten, is liggend in de modder de enige optie-een positie die het handelsmerk is van de meeste goede natuurfotografen. Het kan een vreemde looks maken, en er zijn vele gelegenheden geweest dat voorbijgangers zijn gestopt om me te vragen of ik in orde was, bezorgd door mijn uitgestrekte positie en uit angst dat ik een ongeluk of hartaanval had gehad!
Foto met pied wagtail: Deze bonte kwikstaart voedde zich op een gebied van gemaaide gras. Om de vogel van de achtergrond te isoleren, rustten de camera en de lens op de grond om de benodigde hoek te bereiken. De lage hoek creëert ook een verbinding met de kijker omdat de afbeelding op het ooghoogte van de kwispeling wordt genomen.
Plat op de grond liggen geeft je ook een onmiddellijk voordeel. Je bent meteen minder bedreigend, en je zult versteld staan hoeveel meer ontspannen de meeste dieren in het wild om je heen zullen worden. Lieg nog lang genoeg, en de meeste vogels zullen zich uiteindelijk dicht genoeg wagen zodat je die telelens in staat stelt om goed te gebruiken. Ik heb vogels zo dichtbij laten komen dat mijn lens zich niet langer op hen kan concentreren, ik heb zelfs dingen over mijn uitgestrekte benen laten lopen, tot grote vermaak van de mensen achter me! En als de vogels ontspannen zijn, zal dat in uw afbeeldingen worden weergegeven en veel aangenamere resultaten opleveren. Niemand wil de achterkant van een paniekvogel zien terwijl het vluchten om te voorkomen dat de persoon met de camera achtervolgt. Hetzelfde principe is van toepassing op allerlei dieren in het wild van zoogdieren en reptielen tot planten en schimmels.
Meadow Pipit: Ik kwam deze verplichte Meadow Pipit tegen die zong op de top van een lage klomp Gorse naast een pad. Ik wilde de vogel isoleren tegen een overzichtelijke uit-focus achtergrond, en ik moest een beetje bewegen en een lage hoek krijgen om het te plaatsen tegen een achtergrond ver genoeg weg om dit doel te bereiken. Gelukkig bleef het net lang genoeg voor mij om een paar frames te krijgen, mijn niet -bedreigende uitgestrekte positie heeft ongetwijfeld geholpen.
Op het niveau komen met uw onderwerp creëert niet alleen intimiteit, maar het maakt vaak de scheiding van het onderwerp van de achtergrond mogelijk. Als u serieus bent over het verbeteren van uw fotografische resultaten, dan is de achtergrond en de relatie met uw onderwerp een ander kritisch element voor het maken van een geweldig beeld. Hoe vaak hebben we allemaal een foto van een vogel genomen, die erin slaagden deze in perfecte focus te krijgen, alleen in mooi licht gebaad dat het verloren of overweldigd door een drukke en afleidende achtergrond? Door de dynamiek van de diepte van het veld te begrijpen en de relatie van een onderwerp tot wat erachter is, kunnen ervaren fotografen de aandacht van de kijker op het onderwerp richten door het te isoleren van de achtergrondelementen.
Foto Redshank: Er was geen andere optie dan deze Redshank van de top van een bank te fotograferen. De afbeelding is prima voor identificatiedoeleinden, maar de intimiteit gaat verloren en de achtergrond te druk om het iets meer te maken dan een gewoon beeld.
De diepte van het veld, d.w.z. het gebied in het focale vlak waar scherpe focus wordt bereikt, varieert afhankelijk van de volgende factoren: de brandpuntsafstand van de lens, het gebruikte diafragma en de afstand tussen de lens en het onderwerp. Hoe langer de brandpuntsafstand van de lens, hoe groter het diafragma (verwarrend vertegenwoordigd door kleinere aantallen op de camera -instellingen), en hoe dichter de lens bij het onderwerp is, hoe ondieper de diepte van het veld zal zijn. Als het onderwerp ook een goede afstand van de achtergrond is geplaatst, dan hoe meer onscherp dit gebied zal zijn, waardoor een goede scheiding van het onderwerp ontstaat en de aandacht van de kijker op de juiste plaats concentreert. Oogniveau krijgen met de vogel creëert de beste kans dat de achtergrond ver genoeg weg is om voldoende onschuldig te worden gericht om deze scheiding te laten plaatsvinden.
Om te proberen het punt te demonstreren, visualiseer een duif in een open veld en hoe de relatie tussen het en de achtergrond verandert als je het voor het eerst vanuit een staande positie bekijkt; dan liggend met je hoofd plat op de grond op hetzelfde niveau als de vogel. De eerste afbeelding is een duif op het gras, het grootste deel van het omringende gras gericht in focus, ongeacht de brandpuntsafstand van de lens en het gebruikte diafragma, omdat de achtergrond dicht bij de vogel ligt. Het tweede beeld is van de vogel, stond nog steeds op het gras, maar alleen gezien als een dunne strook onder zijn voeten, zijn de rest van de achtergrondelementen nu veel verder weg en kunnen goed worden weergegeven uit het focusvlak, de vogel isoleren, de vogel isoleren Mooi. Hoe consistenter de achtergrondkleur is en hoe meer het contrasteert met de kleur van de vogel, dan hoe schoner de achtergrond verschijnt. Wanneer u deze relatie beter begint te begrijpen, kunt u zelfs beginnen met het gebruik van achtergronden om subtiele texturen en patronen te introduceren om meer dimensie toe te voegen.
Foto zwarthoofdige meeuw: Deze zwarthoofdmeeuw stond verplicht op een grindrug. Het plaatsen van de lens op ooghoogte op de vogel creëert een verbinding voor de kijker. De zee op de achtergrond is ver genoeg weg om volledig onscherp te zijn en weergegeven als consistente tint blauw, de vogel perfect isolerend. Plat op het strand liggen was de enige manier om de hoek voor dit beeld te krijgen en om de vogel dicht genoeg te krijgen om het frame te vullen.
Zoals we hebben geleerd, hoe dichter je bij de vogel bent, hoe langer de brandpuntsafstand van de lens en hoe kleiner de diafragma, hoe ondieper de scherptediepte zal zijn; Daarom zal soms niet alle vogels scherp zijn. Ervaring in het veld zal u helpen deze situaties te beoordelen en u in staat te stellen er het beste uit te halen; Het gebruik van een kleiner diafragma (hoger nummer) helpt u dit te beheersen. Houd er rekening mee dat hoe kleiner het diafragma, hoe minder licht de sensor zal raken en u zult moeten compenseren door de sluitertijd te verminderen of de ISO te verhogen om perfecte blootstelling te behouden. En als je gewoon geen scherpe focus op alle vogels kunt krijgen, zorg er dan voor dat je je op het oog concentreert - dat is wat de verbinding met de kijker negen keer van de tien creëert.
Hoewel in veel situaties, zoals het fotograferen van vogels in de tuin, deze elementen kunnen worden gecontroleerd om te profiteren van deze technieken, plaatsen dieren in het wild zichzelf niet altijd in ideale posities wanneer we in het veld zijn. Maar er zijn altijd manieren om afbeeldingen te maken met een ander gevoel en die evenveel impact kunnen hebben. Maar dat is een onderwerp voor een ander artikel.
Rob lees bio: Rob is een professionele fotograaf en auteur. Hij was een van de oprichters van, en de drijvende kracht achter, Bird Photographer van het jaar Beste natuurfotografie van over de hele wereld. www.wildartpoty.com
Vind onze meer hieronder
